Wzorzec FCI nr 200 /17.06.1998/F

CHARCIK WŁOSKI
(Piccolo Levriero Italiano, Italian Greyhound)

Kraj pochodzenia: Włochy.
Data publikacji obowiązujacego wzorca: 30.03.1992.
Przeznaczenie: Pies wyścigowy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 – Charty
Sekcja 3 – Charty krótkowłose
Nie podlega próbom pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Charcik włoski pochodzi od chartów niewielkich rozmiarów, które żyły w starożytnym Egipcie na dworze faraonów, skąd przedostały się poprzez Lakonię (Grecja), o czym świadczą ich podobizny uwieczniane na wazach. Do Włoch rasa dotarła już w V wieku przed naszą erą. Jej największy rozwój na dworach szlacheckich miał miejsce w epoce renesansu. Nierzadko można odnaleźć charciki włoskie przedstawiane na obrazach największych włoskich i zagranicznych mistrzów tej epoki.

WYGLĄD OGÓLNY:

Pies o długich liniach, pies wpisuje się w kwadrat, a kształtami przypomina miniaturę greyhounda i sloughi. Można traktować go jako przykład gracji i dystynkcji.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia jest równa lub nieco większa od wysokości w kłębie.
Długość czaszki równa jest połowie długości głowy. Długość głowy może stanowić do 40% wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE / CHARAKTER:
Zachowuje się z rezerwą, jest czuły i łagodny

GŁOWA:
Wąska i wydłużona, jej długość może stanowić 40% wysokości w kłębie.

Mózgoczaszka:
Czaszka: Płaska, osie górne czaszki i kufy prawie równoległe. Długość czaszki równa jest połowie długości głowy. Okolica podoczodołowa o wyraźnej rzeźbie.

Stop:
Bardzo słabo zaznaczony.

Trzewioczaszka:
Wierzchołek nosa: Wierzchołek nosa ciemny, najchętniej czarny, o rozwartych nozdrzach.

Kufa:
Spiczasta.

Wargi:
Cienkie, dobrze przylegające do szczęk, brzeg warg ciemno pigmentowany.

Szczęki/zęby:
Szczęki wydłużone, o siekaczach ustawionych w regularny łuk, mocnych w porównaniu do wielkości psa. Zęby zdrowe, uzębienie kompletne, osadzone prostopadle do szczęk. Zgryz nożycowy.

Policzki:
suche.

Oczy:
Duże i wyraziste. Gałka oczna nie głęboko osadzona, ale nie wyłupiasta. Tęczówki ciemne. Brzegi powiek pigmentowane.

Uszy:
Osadzone wysoko, małe o delikatnej chrząstce; załamane ku tyłowi i noszone na karku i na górnej części szyi. Gdy pies ma napiętą uwagę nasada ucha unosi się bocznie aż do poziomu.

SZYJA:

Profil: Linia górna lekko łukowata, linia górna szyi lekko załamana przy kłębie.
Długość: Równa długości głowy.
Kształt: W kształcie ściętego klina, dobrze umięśniona.

Skóra:
Cienka, nie tworzy podgardla

TUŁÓW:
Długość tułowia jest równa lub nieco dłuższa od wysokości w kłębie.

Linia górna:
Profil prosty, okolica grzbietu i lędźwi wysklepiona. Wysklepienie lędźwi harmonijnie przechodzi w linię zadu.

Kłąb:
Dość wyraźnie zaznaczony.

Grzbiet:
prosty, muskularny.

Zad:
Bardzo spadzisty, szeroki i muskularny.

Klatka piersiowa:
Wąska, głęboka, sięgająca do łokci.

OGON:
Nisko osadzony, cienki nawet u nasady, stopniowo ścieniający się końcowi. Noszony jest nisko i prosto w pierwszej części, a następnie zakręcony. Przeprowadzony pomiędzy tylnymi kończynami i wyciągnięty ku górze powinien sięgać nieco poza guzy biodrowe. Włos krótki.


KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: Prawidłowa postawa i sucha muskulatura.

Łopatka:
Nieco ukośna o dobrze rozwiniętych mięśniach, wyraźnie widocznych.

Ramię:
Kąt łopatkowo-ramienny bardzo rozwarty, ramię ułożone równolegle do płaszczyzny pośrodkowej tułowia.

Łokcie:
Ani odstające, ani podstawione.

Przedramię:
Długość kończyny mierzona od ziemi do łokcia jest nieco większa od odległości od łokcia do kłębu; kościec bardzo lekki; przedramię widziane od frontu i z profilu ustawione idealnie pionowo.

Śródręcze:
Na przedłużeniu pionowej linii przedramienia, widziane z profilu jest nieco ukośne.

Łapa przednia:
Prawie owalna, mała z wysklepionymi i zwartymi palcami. Opuszki pigmentowane. Pazury czarne lub ciemne w zależności od umaszczenia i koloru łapy, gdzie tolerowane są białe znaczenia.

Kończyny tylne:
Widziane z tyłu o idealnej postawie.

Udo:
Długie, suche, niezbyt obfite z wyraźnie widocznymi poszczególnymi mięśniami.

Podudzie:
Bardzo ukośne, o cienkim kośćcu i bardzo wyraźnie widoczną rynienką podudzia.

Staw skokowy i śródstopie:
Leżą na przedłużeniu pionowej linii, poprowadzonej od guza kulszowego.

Łapa tylna:
Mniej owalna niż przednia, o wysklepionych i zwartych palcach. Opuszki i pazury dobrze pigmentowane, podobnie jak w przednich łapach.


CHODY:

Elastyczne, harmonijne nie podrygujące. Galop szybki.


SKÓRA:

Cienka, dobrze przylegająca na całym ciele, z wyjątkiem łokci, gdzie jest nieco mniej napięta.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: Krótki, delikatny na głowie, bez najmniejszego śladu frędzli.

Umaszczenie:
Jednolite: czarne, szare, łupkowo-szare i żółte (inaczej izabelowate) we wszystkich możliwych odcieniach. Kolor biały tolerowany jest wyłącznie na przedpiersiu i łapach.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: psy i suki od 32 do 38 cm.

Masa ciała:
psy i suki maksymalnie 5 kg

WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
- Psy stale chodzące inochodem.
- Czaszka zbyt szeroka.
- Wysokie unoszenie kończyn (stepowanie)


WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

- Znaczna zbieżność lub rozbieżność osi czaszki i kufy.
- Nos całkowicie lub w połowie pozbawiony pigmentu.
- Grzbiet nosa wklęsły lub wypukły.
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
- Oczy różnobarwne; całkowita depigmentacja brzegów powiek.
- Ogon zakręcony na grzbiet; brak ogona; ogon genetycznie skrócony lub obcięty.
- Przydatne pazury.
- Maść wielobarwna; biały kolor poza miejscami wskazanymi we wzorcu.
- Wysokość w kłębie poniżej 32 cm lub powyżej 38 cm, zarówno u psów, jak i u suk.

UWAGA:
Samce muszą mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.

Zródło: Klub Charta ZKWP


Charcik włoski, Piccolo Levriero Italiano, Italian Greyhound,Italienisches Windspiel